Yazar: 19:43 Şiir

Yollar Yürüyorum İçime

Bir küfür savurdum
Hayatın tadını kaçıran maziye.
Çileli hayatımdı dert yumağı yaptığım,
İlmek ilmek ördüğüm yarınlarım.

Güneş, kırmızı dudaklarıyla
Denizin alnına kızıl bir öpücük bıraktı,
Gece çökmek üzere, bak.
Kim bilir kaç günün beyaz yüzünü
Gecenin karanlık bağrına bastığını gördü bu gözler

Karanlık, mezar taşı misali tepeme dikilir
Çocuksu uykularımın başına
İki izbandutun bakışları.
Veda gözyaşları berrak denizlere karışır,
Ve kafam hiç olmayacak işlere kalkışır.

Bak gecenin karanlık perdesi indi yere…
Yorgun yüzüme vurduğum bir avuç su uyku.
Uyuyanların ve ölülerin resmi çoktan asıldı duvara.

Ah, yatağım… Yaşarken sığındığım mezarım!
Yaralarımdan bir buket, armağan ettiğim kendime…

Kendime varabilmek için yine kendimden çıktım yola.
Çakıl taşlarını çakallara attığım
Çamurlu yollarda yürüyorum bata çıka
Yollar yürüyorum içime, içime.

Günü geldiğinde, ayaklarıma ağır gelen günahkâr yükleri
Sıska bastonlara yükleyeceğim
Kararlarıma kader dediğim gün aldanışım
Mukadderattan murada evrildiğinde,
İşte o gün elverecek düşlerim yarına.

Editör: Melike Kara

Neslihan Bağlaç
Latest posts by Neslihan Bağlaç (see all)
Visited 55 times, 1 visit(s) today
Close