Aynı sokakta karşılaşmış iki yabancı olarak, belki de karşılaşmaya yüreği hiç olmamış iki tanıdık olarak yürüyorduk gecenin ayazında. O karanlık dar sokak haberdardı her şeyden. Etrafında dönen tüm nefeslerin aslında neyi alıp vermek istediğinden, her bir adımının kime gittiğinden, kimden gittiğinden. Ve o sokağa her giren kaldırır kafasını, gökyüzünün eşsiz aşıklarına çok kısa bir anda olsa eşlik ederdi. Ay tüm zarifliği ile seyrederken dünyayı, parlak yıldızlar da ona eşlik eder, dansa kaldırırdı o dar sokaktaki tüm yabancıları. Şu anda o bilindik anlardan biriydi işte. Ama bugünü farklı kılan bir şey vardı. Gökyüzünde bir sürü yıldız parlıyordu fakat ay yoktu. Birbirine yabancı her nefes tek bir ortaklıkta buluştu bu gece. Ay kayıptı. Herkes yabancı oldu birden sokağa. Bildikleri şey artık kayıptı. Yoksa bilmiyorlar mıydı?
Gökyüzünde bir sürü yıldız parlıyordu fakat o gece ay yoktu. Ay kendini saklar mıydı hep yıldızların parıltısından, yoksa bu geceye özel bir küslük müydü? Işıltısının altında sönük kaldığına inandığından mıdır nedir ayın bir kere farkına varan her döndüğü yerde tekrar tekrar karşılaşır. Çünkü bırakmaz ay yakasını farkına varanın. Korkar tekrar görünmemekten. Ama bugün farklı bir geceydi işte. Kimse farkına varamamıştı asıl kıymetli hazineye sahip olanın. Kaçıp gitmişti o yüzden de ay. Ezildiğine inanmıştı belki de. Farkında değildi çünkü parıltısının.
Çoğumuz gökyüzünde kaçıp saklanan bir ay değil miydik zaten? Bu sokakta birbirine yabancı olanlar aslında en çok da kendilerine yabancı değil miydi? Yıldızların parıltısına kapılıp kendini yok sayan yabancılar değil miydik?
- Kayıp Ay (Kaybolan Biz) - 18 Kasım 2021
