gözlerimi sonbahara açtım ellerim eğri büğrü, kollarım yangınlar doğurur,siyah kadar beyaz, uzak kadar yakınkimliğim...

Allah’ım, Çok talan edilmiş dünümden sıkılmışlığımlasana bir sırrın sonsuz ağzından sesleniyorumadım ramazan.yüzümü...

Kovuldum renklerin büyüsündenKaranlık bir çağ hayatıma uzananDallar gövdeden kalabalıkTutunsam yarısı kırılacakKurtarılacak...

belki tılsımını koruyan bir sözcük kalmıştır demiştimdudaklarla gözlerin ahengini yaşayan  elleri boşluğa iten...

gölgesiz kalmışların ülkesindeyim akşamüstlerikolsuz bedenler, dilsiz bulutlar -yürüdüm uyuyan merdivenleri-ceplerime çakıl...

Gökyüzünün tüm lanetli ruhlarını selamlarken Bir veda aralığında, kırmızı bir yalnızlık ve yeşil bir şeker...

nasıl anlatmalıydıbez çantasındaki yalnızlığıyalnızlığını kaplayan bez çantasınıbir ruj kullanılmaya hazır bir silah...