Bir pencere yapıyorum
içimde nicedir.
Baktıkça küçültsün beni
büyümüş hiçbir beden sihirli değil.
Ben bakınca olmuyor
avuçtaki beş taşın kıpırtısız duruşu
ağaçların salıncakları gövdesinden kovuşu
kuşların ağzındaki sesin boğazına kaçışı
Tam konu açacakken çiçeklerin bitiveren suları
şimdi çıkıp gelse çocukluğum ta ötelerden
en çok oyunları sevinir.
Ben büyüdüm ya olmuyor.
Ellerimin, çamurun içindeki debelenişi
Seksek çizgisinin ayağımın altındaki ezilişi
Bir karnavalken çocukların ağzı
varlığımın yaptığı kelime cimriliği
Şimdi durup baksa biri bana öyle uzaktan
en çok kendine üzülür.
Ey üzerimdeki büyümenin sönmüş ışıltısı,
sahte bir din miydin mutluluğu vaat eden.
Aynada yılların boyadığı yüzüme bakarken,
çağırın ne olur çocukluğumu,
ellerim küçülsün.
Bir pencere yapıyorum
içimde nicedir.
Bütün pencereler çocuklar içindir
baktıkça güzelleşen hikâye onların gözlerindedir.
- Güzelde Durup Kalmak: Byung-Chul Han – Güzeli Kurtarmak Kitap Analizi - 18 Aralık 2020
- Yere Bakmak da Övülebilir - 6 Kasım 2020
- Hatırlı Yara Kitap İncelemesi - 18 Ağustos 2020