Yazar: 13:12 Şiir

Karanlıkken Ansızın

Müzmin bir yalnızlıkla kavrulup
Umutsuzluğu tatmışken,
Merhamet etti Tanrım ruhuma.
Ilık bir bahar rüzgarında,
Şiirler savururdum ben,
Ihlamur çiçekleriyle.
Ğ gibi kimsesiz,
Istıraplarla dolu,
Nihayetinde hissiz.
Dağların ardında ruhum,
Arar da bulamazken,
Yabancı gibi kendine bile,
Ürkek bir çocuk misali
Rotasını kaybetmiş,
Üslupsuz.
Rutubetli tavan aramda,
Kabustan uyanmışken
Ellerim ellerinde,
Nasıl da sunuldun bana.
Aklımı serdim yoluna,
Çiçek bahçeleriyle bezendi,
Tüm o çorak topraklarım.
Işığınla buldum kendimi,
Nefti bulutlarla kaplanmışken göğüm,
Issız sokaklarda sana dair
Şarkılar yankılandı.
Islak caddelerde,
Kovalarken aşkı,
Leyla oldum ben sarhoşluğunda senin.
Anarken her nefeste ismini,
Romanlar yazılırdı uğruna senin,
Islanmışken sevdanın yağmurunda,
Mum ışığında atarken adımımı,
Işığım oldun sen.
Sanki ahirimmişçesine,
Evvelimden,
Nasıl da vuruldum sana ben.

Editör: Elif Türkoğlu

Rüya Yaşar
Latest posts by Rüya Yaşar (see all)
Visited 5 times, 1 visit(s) today
Close