İki sarhoş, yalpalaya yalpaya yürüyor, bir yandan da bağrışıp duruyorlardı. Anlamsız, boş sözler söylüyor, bununla birlikte bu boş sözlerini söylemek için es verip durdukları bir de şarkı mırıldanıyorlardı. Yolun sonu…
Yazılarn yazarı: “Varol Mengüverdi”
Sanık koltuğundayım. Yerimden kalkmama olanak yok. Bu oldukça onur kırıcı. Kim bilir, belki de bu yüzden geçmiş yüzyıllarda ölüm cezası yerine kimi kez sürgün cezası uygulandı. Bakınız! Sürgünün bile hareket…
Öykünün birinci bölümünü okumayanlar, buraya tıklayıp okuyabilir. Son günlerde Güzelyurt’ta en çok sorulan soru şuydu: “Bulmuşlar mı kadıncağızı?” En çok olumsuz yanıtla karşılaşan, dahası umutsuz ve boş bakışlarla yanıtlanmak zorunda…
Düşümde gezegenin ilk canlılarından biri olduğumu gördüm. Uçmaya çalıştım. Yerden yükselmediğimi, kanatlarımın gerçekte dallarım olduğunu anlayınca yıkıldım. Bir çiçektim. Var mıydı ki böylesi? Yenecek, koklanacak, bu karanlık ve korkunç ortamda,…
Sedef’in öteki ilişkisi büyük bir titizlikle yürütülüyor, gizli kalması için elden gelen her şey yapılıyordu. Öyle ki, Ergin bile bu ilişki için bir tür uşak durumuna düşmüş bulmuştu kendisini. Yapabileceği…
Henüz evlenmiş ancak çok kısa bir süre içerisinde evlilikleri tümden yıkıma uğramış çiftimiz balayını bitirmiş, kurmuş oldukları evlerine yerleşmişlerdi. Kendileri dışında herkes evliliklerinden ötürü hoşnuttu. Ergin’in bir yıldır yürütmekte olduğu…
Gelin ile damat, yatak odasına geçtiler. Damadın içinde bir heyecan, yüzü kıpkırmızı bir halde. Gelin ise onun tersine pek heyecansız, söylemek istediklerini bir an önce söylemek için sırasını bekleyenlere özgü…
Kasabamıza bu yaz yeni bir öğretmen geldi. Alışılmadık bir durum değil bu. Böyle bir giriş tümcesi, sizlere şunu anlatabilir: Kasabamız öğretmen yüzü görmemiştir. Çocuklar, analar, babalar dört gözle beklemişlerdir bu…
Hastayım. Çok hastayım. Yakında öleceğim. Siz de madem oturmuş, dinliyorsunuz beni, anlatmamak olur mu? Anlatayım. Ne var ne yoksa anlatayım size şöyle güzelce. Kim olduğumu biliyor musunuz? Bilmiyorsunuz ya, o…
Cenaze törenlerini pek sıkıcı bulurum. Ölen kişi pek sevdiğim biri değilse şayet, can sıkıntısından kimsenin ilgilenmeyeceği eşyaların üzerinde gözlerimi unutur, öylece dalar giderim. Bu durumun kimi kez lehime olduğunu da…