Yazar: Hakan Uslu• 6 Aralık 2021• 18:13• Şiir

Zor Olsa da

I.
ürperen göğsümü
kollarında onaran kendimin
hakkı var:
hayatım demir tavında hanidir
hakkı var:
yumruk yedim ağlamadım
yumruk yedim
bir kuytu boğazda ortanın ortasında
ama ağlamadım
ürpermeye hakkı var:
cünkü vaktinde ciddiye aldım
bir zambağı
sonra zırhımla canını aldığım
seçmiyorum artık
göğsümü onla korumayı
ciddiye alıyorsam da göğsümdekileri
bu mayın tarlasındaki
hiçbir çiçeğe korunaklı değilim artık
girmişken ona
üstelik sarhoş sarhoş

II.
şimdi
“rüya sokak” kaldırımlarına
inmiş inmesine gece beni bekliyor
göğünden can boşalıyor şehrimin
doğru

“gecenin dansı” da başlamış
kararlı adımlarımdan işitilen sesin eşliğinde
hasretliğim öylece dans etmekte benle
kabuğumu soyuyor konuşturuyor letafet
sonra bana göre
en kuytuluk yerlerin senin
onlar alıyor sırayı
katılıyorlar doludizgin dudaklarıma
can boşalıyor kaldırımlarına şehrimin
unutuyorum; yer kürenin mayınlarını,
tarlalarını,
çiçeklerini bile -zırhım yok
hakkı var
allah allahlığını konuşturuyor

III.
oysa bozuk bir saattir alem
hep böyleymiş bu
her söz biraz da yalandır bana göre
fakat bu gece bir başka gece
ahenke ahenk
ruhsa ruh

öyle mi?

bana göre