Yaşım küçüktü henüz,
Rengim maviydi,
Bir odada dört kişiyken öğrendim,
Gecelerin uzun olduğunu.
Beş yaşındaydım, öyle gördüm,
Güneşin nereden doğduğunu.
Ve hala hatırlıyorum kinimi,
Öfkeliydim ama günahsız,
Yalnızlığa orda alıştım,
Kansızlıkla orda tanıştım.
Dünyam büyüdü sonra,
Ben hep yedi karıştım.
Öfkeliydim ama günahsız.
Bütün masumiyetimle ben,
Severdim yağmurda yıkanmayı.
Önce sevmeyi öğrettiler bana,
Sonrasında aldatmayı,
Hızlı öğrenirim sen bilirsin.
Şimdi ben çocukluğumun şerefine,
Son bir defa günahsızım.
Artık beni gömmesen de olur,
Memleket sendin ben vatansızım,
Artık geri dönmesem de olur.
Editör: Enes Yılmaz
Latest posts by Efe Erbaş (see all)
- Şölensiz Gündelik Sıradan - 11 Aralık 2024
- Bir Eşkiya Gibi - 31 Ekim 2023
- Olur - 24 Aralık 2022
Visited 45 times, 1 visit(s) today
