Az önce bir karahindiba kopardım. Tüm gücümle üfledim içimde olan bitenleri… Tüyler savruldu toprağın yüzüne… Ansızın, bir tüy beni, “çim biçme makinesine” dönüştürdü. Çim biçme makinesiyim artık. Çır çır çır ses çıkaran motorum bir anda toz duman etti, uçurdu hindibaları…
Şimdi oturma odasındayım. Seyrettikçe yalnızlaşan kahramanlarım var, derin uykudalar. Televizyona yöneldim birdenbire. Motorumun sesi giderek artıyordu. Çır çır sesi gümbürdeyerek önce gri ekranı parçaladı. Haberleri sunan spiker gitti. Göz kapakları aralandı. Sonra yetkililer gitti. Gözleri açıldı. Tuşları parçalarken reklamlar da gitti.
Ben, çim biçme makinesi, yeniden dönüştüm karahindibaya. Bundan sonra, kaldırım kenarlarında kendiliğinden çıkan ‘uç uç’ karahindiba kim bilir neye dönüşecek?
- Ben Çim Biçme Makinesi – Küçürek Öykü - 4 Kasım 2021
