saçlarını ördüm
böyle bir karanlık zamanda
ve nasıl geçer
sulara bedenini veren korku
duvarlara
yüzümü güldüren bir kimseye
boşluğun kendine olan
tekinsizliğiyle susar
kapı gıcırtıları
yine hüküm sürer bu evlerde
küf kokusu vesaire
düş ölümü bir guernica
dil sürçmesi
iki yakamı da bazen ilikliyorsa
lekedir sözcüklerle
bir yalnızlığa haykırmak
kasımlarda çıplak üşür
kendi uykusuzluğunda
maviliklere ben
annemin alın teriyle yorgun
ve bir gül
iki karanfil
sevincini çekiyordu
tenimden
Editör: Yiğit Kerim Arslan
Visited 42 times, 1 visit(s) today
