uzaklara dalıyorsun diyorlar
çünkü aradığım bir şey var
kimden veya neyden olduğu önemli değil
varlığın özüne doğru iniyorum
kapılar kapalı
kapılar kilitli
kendimden kaçtıkça aynı kapıya çarpıyorum
umudun hiçbir türlüsünü elimde tutamadım, dedim
bir resim aldım
elime içimi tuttum koydum önüne
uzaklara daldım
devran dönmez biliyorum
resimler geri getirmez anıları
rahatsız bir yüreği tutmaya çalıştıkça da kayar, unutma
sen yine de uzaklara dalma
eğil ve bir menekşe kokla
hoşuna gitmedi mi
al bak yüreğimi koydum önüne
al onu kokla
yitirilen şeyler var…
yitirilen şeyler var unuttun mu yoksa
uzaklar ve yakınlar
hanginize adım atsam şimdi hepiniz uzaksınız
uzattım bak ellerimi, tutan olmadı
gücümü üzdünüz, dedim
inanan olmadı.
yardım dileyen bir keşişin çaresizliği var üzerimde
dikenli yollar
taşlı yollar
yakınlaşmayacak daldığın o uzaklıklar.
dedim uzaklardan gelen hatif bir ses var
izbe insanın duyduğu bir ses
cerh etti bu ses beni
suskunluğun arşa değdiği vakitlerde tövbeler çok olur
çok olur son anlardaki pişmanlıklar
şimdi varlığın özüne doğru çıkıyorum
dedim kapılar hala kapalı
kapılar hala kilitli
evet
evet
“bulmasaydın, aramazdın beni.”
- Bir Yangının Ağıtı - 7 Ağustos 2020
- Cerh Etti Bu Ses Beni - 8 Temmuz 2020