Kendimi gömdüm
Çoğul yalnızlığıma
İnsanlardan korkuyorum
Ve tüm hayvanlar vahşi geliyor bana
Deniz beni büyülüyor
Biliyorum
Sakin bir denizin dibinde bir son bulacağım bu hayatıma.
Çağrılıyorum
Davet ediyorum sizi de
Denizin sadece bir parçasına bakmaya
Büyülenecek
Ve gömüleceksiniz kendi yalnız sonunuza
İnsan kendini kaybetmek için tutunur mu bir başkasına
Aptalca
Tam da bu anda
Ateş böceği tutunuyor paçama
Bir böceğin aydınlattığı şu sefil karanlıkta
Ben
Çoğul halim
Deniz
Ve karanfilli sigara
Kayboluyoruz
Ölümlerin biz ölmeden de yaşandığı şu dünyada
Yoklukla karşılaşanları karşılamadan bir sofrada
Kendi sefil açlıklarımızla
Yok yere
Ölmeden ölürmüşcesine yaşamışız.
Ben kendimi, yetersizliğimle yettiğim tek bir iyiliğe gömdüm.
Denizin dibindeki balığın kalbine
Ve çocukların kimsesizliğine.
Editör: Melike Kara
- Çağrı - 21 Haziran 2023
- Roz - 5 Haziran 2020
- Kral Mezarlıkları - 12 Mayıs 2020
