***
Bi elma, bi ağaç kurdu, bi su damlası
Bir büyük resmi çağrıştırır insana
Suların gürleyerek aktığı
Bir kainatın kapılarını açar
Bi elma, bi ağaç kurdu, bi su damlası
Söylesem tesiri olmaz, anlamadıktan sonra
Kelimeler, esrarlı bir cumayı aralar
Ezanlar okunur, toplanır sarıklılar meydanda
Sesler, boşlukları doldurur.
Yaşama kaygısı dediğin nedir ki, ölmemeyi ummaktan başka
Şu pazartesiyi geçelim, şu perşembeyi
Bu cumayı da.
Bir çivi çakmak bile gelmiyor içimden
Şu sararmış duvara!
Bu Şiir Nasıl Yazıldı?
Sakarya’da üniversite okuyordum. Günler sıkıcı ve birbirinin aynısıydı. Havalar soğuktu, dersler ilgi çekici değildi ve beni yazmaya itecek tek bir düşünce kırıntısı bulamıyordum aklımda. Hemen her gün öylece vakit geçiriyor ve gün geçtikçe artan bir iç bulantısı ile vakit öldürüyordum. Sigara dumanından sararmış olan odamın duvarlarını biraz olsun renklendirsin diye almış olduğum duvar süsleri bile haftalardır odanın bir köşesinde asılmayı bekliyordu. Tam bir boşluktaydım.
Bir de ev arkadaşım vardı ve her nasıl olduysa birden bire dine yönelmişti. Daha önceleri bir nebze olsun ilgi çekici olan sohbetlerimiz de artık yavaş yavaş dini konulara kayıyor, bu durum canımı daha çok sıkıyordu.
Günler böylece geçip giderken, birgün ev arkadaşımın eve mahallemizin imamı ile birlikte gelmesi olayları farklı bir boyuta taşıdı. Birden bire kendimi bir cami hocasıyla din üzerine tartışırken bulmuştum. Bana dini hikayeler anlatıyorlar ve bunlardan etkilenmemi bekliyorlardı. Onlara saygı duyuyordum ama ikisi de içten içe beni dini bütün bir insan olmaya davet ediyor ve dahası, ikna etmeye çalışıyorlardı. Zaten sıkıcı olan günlerim, böylece daha da kötüye gidiyordu.
İlkbaharla birlikte kendimi bu sıkıntılı durumdan kurtarmak adına sırt çantamı kaptığım gibi yollara düşecek, uzunca bir süre kent kent dolaşacaktım.
İşte bu şiir, benim bu sıkıcı günlerimin ve bir imamla yaptığım sohbetlerin ürünüdür. Beni bu şiiri yazmaya iten, bana bu ilhamı veren şey budur. Şimdi dönüp baktığımda, o sıkıcı günlerin içinden böyle bir şiirle çıktığım için seviniyorum.
- Bin Yıl Önceydi - 6 Şubat 2022
- Bu şiirde başlık kullanılmamıştır* - 9 Aralık 2021
- Kayıp Bir Zamanın Anatomisi - 30 Kasım 2021
