Sekiz yeri nakışlı kargışlarım var benim,
Yerde, gövdede ve kafeste.
Senin payına ihtişam düşmüş
Büyüdükçe oyulan yüzünde.
Hem de yerli ve yersiz,
Yersiz yurtlu,
Ama kalabalık…
Bir çığırtı koparsan bütün çoğulluklar emrinde -elbette-
Ben tekil dikildim bu küreye.
Ünlü harflerden birini üflemiştin
Acıyı iki elimle büktüm de ah’lamadım
(duyduğum kadarıyla)
Masal kaçkını şövalyelere seslenmişsin
Çok-muş-lar
Nihayetinde
Kork-muş-lar
Yazık’larım kursağımda,
Bekleyişim kınında.
Dünya önüne serildiğinden beri
Yani kapın dolduğu vakitlerde.
Uyanıp uyanıp kendine
Tapın-mış-sın.
Kâinatın gücüne gitmiş de
Güvercin gönderdi çatıma.
Paçasına bir ayna ilikledim
Bakarken kendinden geçmen için.
Küçümsenmiş yırtık sancılarım var benim,
Dilinde, gülüşünde ve gidişinde.
Editör: Melike Kara
- Dünya İle Derdi Olanlar: Tolstoy’un Varoluş Arayışı - 9 Eylül 2024
- Küçültülmüş Sancılar ve Tapınılmış Yüzler - 8 Eylül 2024
- Unutma Bahçesinde Anımsamak ve Sil Baştan Yaşamak Üzerine - 28 Ağustos 2024
