bana geri ver
ey kestane ormanı
çocukluğumu!..
Boğaz yanıyor
erguvanlar ağlıyor
güldüğüm yalan!..
yormuyor beni
ne yıllar ne anılar
İstanbul kadar!..
dalıma konan
kuşlarımı ürkütme
ey deli rüzgâr!..
ıssız geceler
bilir yalnızlığımı
dost-düşman bilmez!..
kalbi durunca
o metruk istasyonun
içim ağladı!..
güz yağmurları
okşuyor saçlarımı
içim ağlıyor!..
anladım ey yâr
kış güneşi gibisin
söze gerek yok!..
bir gülüversen
son bulur gönlümdeki
hazan mevsimi…
Latest posts by Hızır İrfan Önder (see all)
- Gün Artığı Bir Akşam - 6 Kasım 2020
- Haikular - 7 Ağustos 2020
Visited 2 times, 1 visit(s) today