Geçen perşembe annem gitti
Bir Budiste benzer yalnızlığıma adadım kendimi
Tapınağıma kapanıyorum
Ayıbımı yaşamak sayıyorum
Tek bir kancaya bağlanmayacak kadar çoktular
Derince bir kazanın üzerine taş koyup basıyorum
Geçen perşembe annem gitti
İlk karanfil soldu sulasam da,
elimde kaldı köküyle
Sonra ben bir elma ağacı büyüttüm ayıplarımdan
Boğazımda bir düğüm kaldı ısırdığım her lokmada
Geçen perşembe annem gitti
Ocağı bile isteye açık bırakıyorum
arasın diyeydi beni
Anahtarı unutuyorum
Geç uyuyorum
Camlar açık kalmış anne,
odanın kapısı da
Her yer toz içinde
Anne ben astım hastası oldum sen gittiğinden beri
Alsam da geçmiyor tozunu hayatımın
Editör: Melike Kara
- Geçen Perşembe - 10 Ekim 2024