Atların gölgesinden ürken toprak,Büyünün bozulduğu merdivendeyizElini atsan ufalanacak,Porselen bebeğin sandık lekesindeyiz....

ah kalbim, ne de çok eşya sığdırdın daracık odalarınaihtişamlı bir acının üzerinde yürürdüm o günlerde o günlerde...

derrida’ya sussam dua oluyorum konuşsam bedduakelimelerim damarlarınıkesiyor ömrümün bin yerindencenazeler kalkıyor...

gölgesiz kalmışların ülkesindeyim akşamüstlerikolsuz bedenler, dilsiz bulutlar -yürüdüm uyuyan merdivenleri-ceplerime çakıl...

Gökyüzünün tüm lanetli ruhlarını selamlarken Bir veda aralığında, kırmızı bir yalnızlık ve yeşil bir şeker...

nasıl anlatmalıydıbez çantasındaki yalnızlığıyalnızlığını kaplayan bez çantasınıbir ruj kullanılmaya hazır bir silah...

insan bazen külü kendini yakmaz anka diyarından geçer bazen ağrılı bir azı dişi  duvarda öksürüklü akrebi çiğnemekten aciz...

şimdi, az önce ya da yıllar sonra sürüde dopdolu, muazzam, benzersiz, tıklım tıklımyalnızlıkbir ödül, bir lütufturbaşımda...

Tozlarını eskittim kumandanlarınEksikte üç tane henüzKaygan kesik, kesik tel, tel kayganKesiklide karar kıldım diyeSevin beni...

Bir pencere yapıyorumiçimde nicedir.Baktıkça küçültsün benibüyümüş hiçbir beden sihirli değil. Ben bakınca olmuyoravuçtaki...