her gün yeni yeni aşklar devşiren bir yerlerden
anaç sevgilerin telaşlı tutamaçlarına muhtaç
ve sımsıkı  kavrayıp kulbunu hızlı yaşamakların
uzanıp karlara benzini ağartıyor çocuk

dayayıp sırtını yüce dağ dibi kayalıklarına
sarınıp rengârenk çiçekli Anadolu yaşmaklarına
çözdürmüş buz tutan hayatın desenli umutlarını
geceleyin sığındıkça göğün yaldızlı boncuklarına
en uzak ışıklarla ellerini gövertiyor çocuk

küçük hızlı kalplerde usulca yaşlanırken ruh
unutulan yalnız adın mıdır çocuk
o kırmızıda duran yalnızlığın mıdır
o gecede şuh bir kadın mıdır uzanıyor karlara

en sırlı kayalıklarından  seyrederek gizlice
titreyen nefesini ellerine üfleyerek sessizce
ısınmak niyetiyle değil sıcak dokunsun elleri diye
üfleyip üfleyip üfleyip beyazlığını eritiyor çocuk
yaklaşıp kadını solduruyor çocuk

Visited 1 times, 1 visit(s) today
Close