Onlarca kişi, sahildeki bir villada sıkışıp kalmıştık. Radyo ise sadece kumsalda çekiyordu. Bu yüzden sırayla radyonun başında nöbet tutup bir haber bekliyorduk. Günlerdir cızırtıdan başka bir ses duymamıştık. Nöbet sırası bendeydi ve açıkçası hiç umudum yoktu. Canavarlar eninde sonunda buraya da ulaşacaktı. Pil bitiyordu, cızırtı azalıyordu.
“Son gemi…. Yarın… Öğle… Rıhtım…”
Ve radyo sustu. Kulaklarıma inanmamıştım. Radyodan gelen son ses umudumuz olabilirdi. Herkes kurtulabilirdi. Hızla villaya doğru koşmaya başladım. Daha dikkatli olsaydım ayağım takılıp kafamı taşa vurmuş olmazdım. Şu an ölüyor olmazdım. Belki herkese rıhtıma gitmesini söyleyip onları kurtarabilirdim.
Editör: Burak Akbaş
Latest posts by Murat Çetli (see all)
- Benim Yüzümden - 12 Şubat 2025
Visited 14 times, 14 visit(s) today
