yirmi yedi çarpı üç yüz atmış beş kere yalan
bu olmak istemediğim şehirlerde dik duruşum
ah dilimde olmayan asalarla içimde yarılan denizler
madem illa ki ortadan ayrılacak dünya
ellerimi kaybettiğim ceplerimden tebessümler
bana yaşamayı ağrıyla açıklar.
yirmi yedi çarpı çok lüzumsuz gün
kaç sınavın mağlubiyeti var gözlerimde
buzdan kalbime basıp düşen kadınlar
yarını teslimiyetle açıklayan suratsız öğretmenler
hiç büyümedim diye bas bas bağırırken ben
gülüşümde gizlediğim öfkeme basıp geçti
geçmedi bu dünya ağrısı üstümden.
bir yarayı andıracak yaşında yüzüm
otogar ayrılıklarının valizinde yıprandı
uzaklar hayal eden yaralı bir kuş kanadıyla
açıklarken ısrarla kendi masalımı ben
yalnız peronlarda anlattı hayat provası olmaz
öyleyse kabul
öyleyse pes
zarlarım kaybetmeye atılı
yedi gelse kurtarmaz.
- Beni Düşmanım Büyüttü - 9 Şubat 2021
- Kimse Kollamasın Bizi - 10 Ekim 2020
- Ramazan’dan Sahibine – Kabulleniş - 8 Temmuz 2020
