Gün sönüp ışıklar kapandı mı
Dağ yollarını hatırlıyorduk
Ay ışığı yüklü, toprak, bazen çamur
Sisli akşamlar geçiyordu içimizden
Belki de yalnızca bunu umuyorduk.
Kent bu düşümüzü biliyordu
Avlusuna güvercinleri toplaması bundandı
Apartmanlarından kadın gömlekleri sarkıtması bundan
Yaşlıları ve otomobilleri üzerimize salıyordu
Sonra çocukları ve sokak köpeklerini, durmadan
Orta yaşlı bir yalnızlık kaplıyordu içimizi
Oysa bir sevişsek,
Yeni bir şarabı denesek yahut
Yeniden doğacağımız belliydi
Adı konmamış koylar geçiyordu içimizden
Ve şiirler yazıyorduk, mecburmuşuz gibi
Latest posts by Burak Nefesoğlu (see all)
- Bin Yıl Önceydi - 6 Şubat 2022
- Bu şiirde başlık kullanılmamıştır* - 9 Aralık 2021
- Kayıp Bir Zamanın Anatomisi - 30 Kasım 2021
Visited 2 times, 1 visit(s) today
