I. Kural: Denizle başla.
Gözlerin, liman sisinde kaybolan
bir çocuk teknesi.
Her sabah demir alır,
kıyı hep bir rüya kadar uzak.¹
II. Kural: Şarkıyı yarıda bırak.
Dişlerin arasında sıkışan
bir nota: paslı anahtar.
Kapılar kilitli,
ama anahtar deliğinden
ses değil,
çocuk gülüşü sızıyor.²
III. Kural: Fotoğrafı ters çevir.
Beyaz perdede donmuş bir çocuk –
saçlarında eski rüzgâr,
ellerinde eriyen buz.
Nereye baktığını
hatırlamak,
kum saatini tersine çevirmek gibi.³
IV. Kural: Kapıyı içerden kilitle.
Her hatırlayış,
odanda bir ses susturur.
Anahtar,
dışarıda unutulmuş bir isim gibi
paslanıyor.⁴
V. Kural: Dalgalara inanma.
Kumsaldaki izlerin
– anlık yeminler –
suyun dilinde erir.
Deniz,
sadakat bilmez.
Unutmak,
dalganın silmeye doyamadığı
bir çocuk adı.⁵
VI. SORU: Kim unutur önce?
Hatırlayan mı,
yoksa hatırlanan mı?
Belki de
ilk terk eden,
en sessiz olan.
Bir gölge:
ışığın bile
unutabildiği.⁶
VII. Kural: Defteri suya at.
Son sayfa,
suyun içinde kıvrılmış.
Harfler çözülüyor,
bir cümlenin etrafında:
“…”
Boşluk,
söylenmemiş her şeyden
daha ağır.⁷
Dipnotlar
¹ Unutulan her şey, denizin dibinde bir hazine gibi parlıyor.
² İnsan en çok kendi sesini unutuyor.
³ Zaman, resimdeki çocuğun gözlerinde hâlâ yaşıyor.
⁴ Kapılar, kilitlendikten sonra asla aynı değildir.
⁵ Dalgalar, insandan daha iyi bir arşivcidir.
⁶ Cevap, sessizliğin içinde kaybolur.
⁷ Boşluk, en sadık hatıradır.
Son Not
Unutmak bir boşluk değil,
göz kırpan bir rüyadır —
uyandığında
adını hatırlamadığın.
Editör: Melike Kara
- Yavaş Unutanlar İçin Bir El Kitabı - 1 Haziran 2025
- Tırnağıyla Yazılan - 7 Mayıs 2025
