gecenin ortasında bir hayale dönüştün
hiç kimseydi yüzün
ısıttım olmayan ellerini
isimsiz dualarla
sen
ben varmışım gibi güldün
sen pavlodar gibi güldün
söylentiydik sonuçta
biraz istatistik
ne sen vardın ne de ben
ne de ay
uzaklarda
abuja kadar uzaklarda
karaçi kadar uzaklarda
bir çamur ıslaklığı kadar varsın say
belli ki olmayan o nem kokusu
sinmiş odanın o olmayan duvarlarına
ait olamama duygusu
ağır basıyordur elbet
orada olmadığından mı ne
simsiyah ağaçların
olmayan uğultuları
ilişmiyordur olmayan o gölgene
belli ki ağaçlar da en az bizim kadar yoktur
belki yoksulluktur
belki yasaklı bir kentin sakıncalı bölgesi
mesela çernobil
mesela semipalatinks (poligonu)
saklıyordur öfkesini
olmayan ağaçların
olmayan uğultularının
olmayan öfkesini
buğusuz bir nostalji kurguladı çocukluğun
silik bir karnaval mutluluğu tutundu
olmayan yanağının
kanun hükmünde kararsız
gamzesine
sen olmadığın şiirlerin hepsinde
sen olduğun şehirlerin hapsinde
aslında suskunluğun kadar
susturulduğun kadar
çernobil kadar
semipalatinks kadar
silivri kadar
vardın
sen memleketimin hüzün arşivinde
olmadığın kadar
vardın
varsın
varolasın
gülümse
Editör: Melike Kara
- Olmayanlar Güncesi - 24 Mart 2025
