Yazar: Mahal Edebiyat Sanat• 9 Ocak 2025• 18:57• Röportaj

Bir Yazar Beş Soru: Mahsum Akdemir

Mahsum Akdemir kimdir?

İnsanın kendisini tanımlarken kullanacağı cümlelerin geçerliliği ancak o anda geçerli oluyor. Hayat haddizatında bir devinimden ibaret sonuçta. Fakat bu devinimin kısmen de son bulduğu ve sorunun muhteviyatına ayna tutan bazı şeyler vardır: Batman’da doğmak, 30 yaşında olmak, Adana’da okumak ve ülkenin bazı yerlerinde “ele muhtaç olmadan” çalışmak gibi…

Geleceğin Müphem Şıngırdatmaları isimli kitabı neden yayımladınız?

Genelde edebi veya sanatsal bir ürün belli bir yalnızlık düzleminde oluşumunu sürdürür. Ortaya çıkan ürün; en nihayetinde görünmek, dokunmak ve dokunulmak ister. Bu kitap da çoğu eser gibi böyle çıktı sanırım. Hiç kimse beni bilmese, tanımasa bile hasbelkader ortaya çıkan kitap; birine, birilerine kısmen de olsa temas edebilecek yankıya ulaşacaksa ne mutlu bana o zaman. Binlerce yıl önceki Sümer metinlerinde yankılanan manzum yürek sızılarını biliyoruz sadece, sızdığı yeri değil. Önemli olan da bu değil midir?

Neden okuyorsunuz?

Beylik lafları sevmiyorum ama hayatı ve insanları ciddiye aldığım için okuyorum diyebilirim. Hakikat hiçbir disiplinin tekelinde olmamıştır. Hiçbiri bu nedenle bunu avuçladığını iddia edemez. Dokunabilirler ancak. Naçizane benim de kıyısından köşesinden tutmaya çabaladığım hakikat ise bir başkasının yükünü paylaşarak adil ve insanca bir hayat peşinde çabalayan isimsiz binlercesinin arasına karışmaktır. Muhtemelen bunun için okuyorumdur.

Neden yazıyorsunuz?

Boş bir kâğıda bir şeyler yazarak onun yapısını değiştirmeye çalışmamız belki de hayata da bir şekilde dokunup onu arzu ettiğimiz noktaya çekmeyi istememizden kaynaklı. Hayatta karşılaştığım ve bana dokunan meseleleri diğerlerine anlatmak ve bu yolla bir şeyleri yoluna koyma çabası içerisindeyim diyebilirim. Ama sadece bununla sınırlı değil elbette. Bazen de bazılarına kan tulumu olan yârin mâh çehresinin kan tulumu olmadığını anlatmaya çalışmak diyebilirim.

Hayatın amacı sizce ne olmalı?

İnsanda genelde bir ölümsüzlük iştihası barınıyor. Bazıları bunu sanatsal veya edebi bir yapıt ile dile gidermek istiyor bazıları da dünyaya çocuk getirerek.. Fakat tüm iştihalar gibi bunlar da insana yetmiyor, yetmeyecek de. “Sadece kendi mutluluğunu isteyen insan kötüdür,” demişti galiba Tolstoy. “Ben” değil “biz” olmak ve bunun için çabalamamız gerektiğini düşünüyorum.