Bir çığlık koptu güneş ışınlarının sokağa dik açıyla vurduğu öğlen saatlerinde. Kimseye anlatılamayıp üst üste...

Şşşş.  Dinleyin! Duyuyor musunuz?  Duymuyor musunuz? Şu an yağan yağmurun arkasındaki cılız sesi gerçekten duymuyor...

 Gökyüzünün misafiri serçe, yine bir gün kırgın kalbinin hışmıyla mavilikte süzülür. Kime güvense kimi kendini unutacak...

Kumsalda bata çıka yürüyor adam. Ayağında kırk iki numara ayakkabı. Ökçesi ile kumları ezerek ilerliyor. Islak taşlara basıp...

Kadın pencereden baktı. Buğudan başka bir şey göremedi. Elini uzattı, buğuyu sildi. Dışarıya, mümkün olduğunca uzağa baktı....

Bu bakışları tanıyorum. Basit bir hata yapıp aptal durumuna düşen birisinin mahcup ifadesi değil bunlar; onları zaten ezbere...

Terk edip gittiği gece gibiydi şehir; birkaç sokak köpeği bekçi edasıyla ağır adımlarla yürüyor, yakın sayılabilecek...