Ustaca pay edilmiş günlerden geçtik
Dingin ve sessiz
Ama hep kirli havaların içinden
Yürüdük büyük meydanlarında şehrimizin
Girdik dar sokaklarına
Köhne barlarına ve dağınık pazar yerlerine
Karanlık ve sessiz
Köpek kulübelerini izledik
Hantal, eski bir kapıya baktık uzun uzun
Yaralarında kendimizi aradık
Bir kadın unuttuk o çıkmaz sokakta
Yarın ve her gelen yarında yeniden bulmak üzere
Bir kadın unuttuk
Sonra büküp boyunlarımızı yalnızlıklarımıza
Yürüdük; iki kişiydik
Yürüdük Arnavut denen kaldırımları
Kim bilir, bir yağmur yağsa diye baktık
Ama yağmadı…
Bir vapur ayrı iki kıtaya ayırdı bizi sonra
Sarhoş muyduk?
Çok mu gençtik?
Kim, diline dolanmış bir şiiri benimsemişti?
Bir kadın, o kadın
Hayır, başka bir teki
Bense bir köşede pabuçlarını eskiten bir deli;
Beni tanımasınlar diye
Yüzümü ekşitirim
Ellerim körüdür kırmızının
Eskimiş günlerin tesellisi
Hangi ele tutunsam ellerim acır
Hangi kuşa ötsem, tok bir siren sesi
Bir haber mi var uzaklardan, bir gelen?
“Yok” diyor içimden bir ses.
- Bin Yıl Önceydi - 6 Şubat 2022
- Bu şiirde başlık kullanılmamıştır* - 9 Aralık 2021
- Kayıp Bir Zamanın Anatomisi - 30 Kasım 2021
