Bir toprak testi
Testide kül
Külde hava
Öldüm…
Ve yeni adımı gördüm.
Karar almak mı
Yoksa kader yazmak mı baştan
Bir suskunluk düğümü
Boğazda son lokma
Artık kısaca Ranciere demeliyim bana.
Beni iyileştirme gücünü sen mi verdin
Bir kudret laneti damarlarımda
Çok değil mi bu yük Ranciere
Ağız kenarımdan kayar dilsizleşir ortalık
Omuzlarımda sökük yıldızlar bir bir sıraya girdim
Apoletleri çalınmış sadece bir yaralıydım oysa
Batan her bıçakta kahraman ilan edildim
Atlası olmak yalanın, acının
Ağrısı olmak yaranın, yeni bir adın
Zamanın hafızasından tek sözle silindim.
Anla beni anla Ranciere
Çok karalanmış hükmüm var,
unutacak halim yok
Sus gecesi.
BUN derler sızıya ben topraklarında
Bu topraklar ki hüznün bitki örtüsünü taşır
Ve dağın ardına gideni anlatır Bun
Ardını yalnız dönmeyenin bildiği…
Eski isimler konusuz kalır
Derebeylikler yıkılır da
Polisler kurulur içimde
Özgürleşme can bulur bir nomosta
Sahi, farklı dünyaların karşılaşması mıydı politika?
Alelacele toplanmıştır ruhum
ki tam ortasında bir yangın
Tam ortasında koca bir agora.
Foucalt’u üzme, tamam hiçliğimi al, yarat, sonra çıkar paysızlığımdan
Anla beni anla Ranciere,
Çok konuşacak sözüm var
Anlatacak halim yok
Sus gecesi
Pessoa durmadan sözü alır amfilerimde
Huzursuzluk der,
Şehir devletleri geri çekilir, meydanlarda sesler:
Dikkaat!
Yara…
“Ben varım”lardan “ancak benimle var”lara taşıyan
Sahiplenildikçe acıtan, acıdıkça kucaklayan bir yetim yara,
Başı göğsüme mühürlü
Dili kemiğime.
Çok taşıyan içinde sözü, çabuk ölür derler
Cenazemde tuttum sözümü, bağırdım:
-Ait olduğum yere gömün beniii…
Yaktılar…
Törensiz ve isimsiz
Rüzgarla Ranciere i çağırdıkları gün
İçimden çoktan taştı yazıbilmez mecmualar
Vasiyetimdir denize baksın, ada koksun her yer
Bir devrim şarkısı zamanı,
Şarapla yıkansın bahçeler
Son sözünde “unutmadı” dersiniz….
Anla beni anla Ranciere,
Çok yakınacak günüm var
Ağlayacak halim yok
Sus gecesi.
- Dava Adı İsim Tashihi - 15 Şubat 2022
- Kalkıp Gelsem Kim Dersin Bana - 19 Kasım 2021
