Sessizlik sardı yeryüzünü
Dünya sanki durdurdu döngüsünü
Bulutlar grileşti
Yağmur hissizleştirdi tenini
Elinde tuttuğu kalemini
Bıraktı yerçekimsiz gökyüzüne
Uçuşan parçaları dizip kolyesine
İsmini yazdı yeniden
Kim olduğunu bile bilemeden
Üzerinde taşıdığı bu bedenle
Ağır ağır büyüttü yalnızlığını
Soyut çizgiler kaldı kaleminden
Büyülü bir nefes alıp da ta en derinden
Ciğerleri dolu
Elleri boş
Öylece
Sessizlikle son kez
Yazdı soyut kelimelerini
Uçuşan hayallerini seyrederken
Bir yıldız kaydı bulutsuz gökyüzünden
Işıltılar vurdu gölgesine
Ağaçtan bir elma düşünce önüne
Fısıltıyla irkildi olduğu yerde
Açtı gözlerini birden
Ve bakışları gökkuşağına uzanırken
Boş defter yanı başındaydı
Editör: Melike Kara
Latest posts by Zülal Nimet Demirel (see all)
- Yerçekimsiz Gökyüzü - 10 Ekim 2024
- Antika Vazo - 20 Ağustos 2024
- Portakal Çiçeği - 9 Mayıs 2024
Visited 30 times, 1 visit(s) today
