Her şeyimi üstümden atıp
Cenin pozisyonunda titrediğimde
Ve kendimi bulduğumda
Dar, loş ve bok kokulu hastane koridorunda
Masasını yaldızlı ismiyle kutsamış bir doktor
Majör diyorsa buna
Eh be kardeşim
Neva makamına kaldıysak
Hallolur belki bu iş
.
.
Diyafram tam kadro,
Aman efendim bir karın boşluğu nefes
Fakat yetmiyor öttürmeye
Başını döndürene dek üflemek
Haşa! Neyzenlik ne haddime
Ben bir Tevfik Bey’ e bakıp çıkacaktım da neyse
.
.
Kapısında haşmetli geniş omuzlu muhafız
Ruhuma set çek gücün varsa
Bir omuz çaktı!!
Aha da varmış yine sardım ya başa!
Serildim boylu boyunca
Tevfik Beyciğim bana da değse marifetinizden bir nebze!
.
.
Sonra başlıyor,
Proteinsiz vücut başlıyor kendini sindirmeye
Bir elma gibi kurdumuzu taşıyoruz
içimizde
Ulen aynı be, aynı işte!
Hırsızıyız 21. yüzyılın
Ellerimizde maddenin
Zihnimizde düşüncenin
Kalbimizde hislerin
Nevrotik eğilimler vesaire
Allah ım bir kez üfleyeyim be!
.
.
Yalnızlık
Korku korku korku
Kapı deliğinin ardındaki gerçek
Korku korku korku
Silah sesi patladı kulaklarımda
Korku korku korku
Beynim zonkluyor
Yüzüme nokta nokta kan püskürmüş
Kendimi öldürüyorum içeride
Allah’ım aklıma mukayyet ol
Sarı sarı haplar iyi etmez beni
Of bu bir tramva!
